Una kusheh-o! (=hallo allemaal)

Inderdaad, eerst het verhaal over de overnachting @ Bureh beach. Met de taxi gingen we naar het strand. De auto had het er wel erg moeilijk mee, over al die stenen en door al die plassen. Maar het ging. Toen we aankwamen in Bureh, werden we opgevangen door een van de beachboys. Ja, dat is een echte baan. Hij bracht ons naar de plek waar we konden overnachten. Dat waren een soort hutjes, van palen met een rieten dak, daar zetten ze de tent in op. Lydia vroeg eerst waar de ‘bathroom' was, waarmee we zoiets bedoelden als een hokje om te douchen en naar de wc te gaan. Dat zijn toch al geen hooggespannen verwachtingen, maar zelfs dit was teveel gevraagd. Tom wees namelijk naar het bos achter de hutjes op het strand, ‘oh that's over there'. Uhm? Even later vroeg ik nog een keer voor de zekerheid naar de ‘toilet', want stel je voor dat hij het niet begrepen had. Maar daar kwam weer dat zelfde wapperende handgebaar richting het bos. Ja, we leren hier erg veel nieuwe vaardigheden! Het zwemmen was heerlijk; ieder strand en ieder water voelt weer anders;) Het water was heel zout, we hoefden nauwelijks moeite te doen om te blijven drijven.
Na het zwemmen wilden we wel douchen, en dat werd geregeld. Vijf minuten later kwam onze douche aan, de emmer water met bakje, op het hoofd van het broertje van Tom. Maar, we zijn allang gewend aan de bucket shower, dus dat ging goed. Voor elkaar bleven we op de wacht staan voor het geval dat er iemand langs kwam lopen. Maar dat was niet het geval;)
's Avonds maakten ze een kampvuur op het strand, dat was leuk. Daarna doken we in onze tent van ong. 5 vierkante meter. Eerst dachten we dat ze een soort matrassen in de tent legden, maar het waren meer matjes. Maar ook hierin wisten we onszelf zo'n draai te geven dat we toch nog geslapen hebben. we lagen er ongeveer om half 10 in, en om half 11 was het stil. We veronderstelden van elkaar dat we sliepen, maar op een gegeven moment had ik al drie keer een beest van m'n gezicht afgeslagen, en begon Jorine naast me te lachen. Zij had hetzelfde probleem, en Lydia ook. We deden daarom maar de lamp aan om op onderzoek uit te gaan. Voor ons gevoel was de nacht voorbij, maar het was nog maar kwart over 12. Lydia heeft met heldenmoed drie beestjes (het waren soort grote mieren, ze konden in ieder geval wel snel lopen!) dood gemept met onze lamp (clap for yourself!) en toen zijn we maar echt gaan slapen. In ons tentje van 10 meter afstand van de zee en 10 meter van het bos aan de andere kant. Kunnen jullie de geluiden voorstellen? Het was geen relaxing Music cd, maar real wild life. It was nice!
Zaterdagochtend werden we weer traditiegetrouw om half 7 wakker. De ochtenden op het strand zijn ook gewoon geweldig. Maar ik zal jullie niet verder jaloers maken;) Bij een souvenirverkoper hebben we nog een coole lappa gekocht (doek die ze hier als rok dragen, ideaal;)). Tijdens die dag liep het strand langzamerhand vol met bezoekers, het strand was niet meer ons privédomein;) Maar we hadden lang genoeg van de rust genoten, dus het was best gezellig met al die mensen, leuk om te zien hoe ze zich vermaken op het strand. Koelboxen en grote muziekinstallaties werden het strand opgedragen (wat wat moet je nu zonder muziek?), en iedereen deed wel iets. Voetballen, volleyballen, dansen op de muziek, in het water duiken (met kleren aan) om zich te laten aanspoelen op het strand, en vervolgens daar blijven liggen om de golven over zich heen te laten komen. En we kregen gratis acrobatenshows, drie kinderen die tegelijk allerlei radslagen maken naast elkaar, enzovoorts. Dus ook deze dag hebben we weer genoten van wat we om ons heen zagen;)
Deze dagen was Tom ook steeds in onze buurt. Eerst vonden we dat heel raar, maar achteraf bleek dat gewoon zijn securitytaak te zijn, om op onze spullen te letten, en om mensen die te dicht in onze buurt kwamen, weg te jagen;)
Toen we na deze dag thuis kwamen, was er tot onze grote verbazing weer stroom! Dat is er al drie weken uit geweest, dus dat was heel fijn. Dat was dus het weekend;)

Zondag zijn we weer naar Cecilia's kerk geweest. Ik heb nog steeds niets over de kerk geschreven, omdat ik eerst een completer beeld wilde hebben van de kerkdiensten hier. Maar inmiddels weet ik dat dat niet mogelijk is, omdat elke kerkdienst weer anders is. Ze hebben erg vaak een speciale viering, vandaar. Afgelopen zondag hadden ze een traditionele kerkdienst, met inbreng van de verschillende stammen. En het was ook thanksgiving day, dus veel mensen hadden groente en fruit mee genomen, dat legden ze voorin de kerk. Bepaalde personen mochten naar voren komen om er iets van te kopen. De opbrengst ging dan naar de bouw van de nieuwe kerk, Nu zitten ze in een zaaltje. De pastor moest naar voren komen, en iets kopen. Gelukkig zat Cecilia naast ons, om ons te waarschuwen. Ze hadden haar namelijk van tevoren gebeld om onze namen, dus ze bereidde ons er vast op voor dat wij ook naar voren moesten komen (help!). Gelukkig was het niet onze eerste keer; toen we voor de eerste keer in de kerk waren, moesten we ook voorgesteld worden en gaan staan, en werden we welkom geheten als nieuwe leden van de kerk. En Cecilia had gelijk, na de pastor, werden onze namen een voor een afgelezen, en moesten wij naar voren komen, dus we stonden weer eens in het middelpunt daar;) Maar achteraf was het eigenlijk wel leuk.
Nu iets over de dienst. Er is heel veel over te vertellen, maar een paar opvallende dingen.
Ze beginnen de dienst meestal met de groet en zegen, en veel songs. En als je dan nog naar je plek moet lopen (want wie zegt dat je om tien uur op je plek moet zitten?), dan loop je natuurlijk niet rechtop, maar op de maat van de muziek;) De mensen hebben op zondag erg mooie kleren en gewaden aan. Verder zijn er in de dienst ook altijd aankondigingen over activiteiten, en een offering. Dat laatste is dus de collecte, maar niet 2 keer in een zakje door de bank, maar 5 mandjes voorin. Eerst drie mandjes (rij voor rij komt naar voren ‘lopen', om er iets in te doen), en later nog 2 mandjes. Dit wordt begeleid met zingen uiteraard. We genieten heel erg van het zingen hier. Wat ook nog zeer de vermelding waard is, is dat de begeleiding bestaat uit een keyboard en een drumstel. En dat kan prima samen gaan, hebben we gemerkt. Ook de hymnes die ze zingen, worden gepimpt met het drumstel;) Zo klinkt het heel levendig en Afrikaans; zo ziet het er ook uit. Er is heel veel blijheid in de diensten, om het zo maar eens te zeggen. Het is er gezellig, en tegelijkertijd ook Bijbels, als je luistert naar de preek, die heeft altijd een goede boodschap. Erg op de praktijk gericht, direct vanuit de Bijbelverzen. Verder was het voor ons natuurlijk wel even wennen, maar we zijn deze kerkdiensten echt gaan waarderen.
Afgelopen zondag was dus een traditionele dienst. Iedere stam (ze kozen er ongeveer 6) had een soort inbreng, door een stukje uit de Bijbel, en muziek. Als bijvoorbeeld de Sharbro's aan de beurt waren, las iemand een stuk uit de Bijbel in die taal, en daarna kwamen alle Sharbro's naar voren om samen een lied te zingen. Veel mensen waren dan ook gekleed in traditionele kleding, en er waren traditionele muziekinstrumenten bij. Dat was dus weer heel bijzonder om mee te maken.
Zo verlopen onze weekenden hier dus =) Deze week gaan we vooral onze onderzoeken van de scholen uitwerken, nog een dag naar de Goflames om nog wat aanvullende vragen te stellen, en nog een keer om de kerstviering mee te maken. We zijn weer benieuwd;)

Groetjes allemaal!

Annemijn