Hello webloglezers!

Voordat ik wegging, noemden veel mensen mijn verblijf hier een vakantie. Natuurlijk reageerde ik dan altijd corrigerenddat het een onderzoek was. Maar dit afgelopen weekend leek toch aardig op een minivakantie;-) Na een hete werkweek op de scholen waren we toe aan iets anders. Via de contacten van Stephanie wisten we dat Banana Island erg mooi moest zijn. Dus onze driver Mohammed bracht ons naar Kent , daar lag een vissersbootje klaar die ons naar het eiland zou brengen. Het was nogal bewolkt en de golven waren heel hoog, dus onze boot ging met de voorkant omhoog, om vervolgens weer op de golven te vallen. Eerst vonden we het heel eng omdat de boot nogal wiebelde, maar de jongens die ons daar brachten, stonden gewoon rechtop in de boot en op een gegeven moment begonnen we het gaaf te vinden, ook als er telkens een golf naar binnen kwam, het was echt leuk! Na 3 kwartier waren we op het eiland, daar brachten ze ons door de bush langs de verschillende hutjes waar we uit konden kiezen om te slapen. We kozen een family room, dus met z’n vieren op een kamer. Verder stelde het guesthouse niet veel voor (een kamer met 2 grote bedden en 2 klamboes) maar we konden ons er prima redden;) De man die dit project voor toerisme had opgezet, Greg, is een Griek, hij woont hier 3kwart van elk jaar en stuurt de mensen hier aan. Hij vertelde wat er allemaal te doen was op het eiland; we kozen voor varen en snorkelen. Dat was gaaf! Greg was eigenlijk van plan om te gaan vissen voor het diner, dus hij vroeg of we het erg vonden als hij ging vissen ondertussen. Dat vonden we natuurlijk geen probleem, maar we wisten niet dat we gelijk een hengel in onze handen zouden krijgen! We gingen varen met de hengel achter ons aan, en na een kwartier was het raak. Maar in plaats van dat Greg de hengel overnam, begon hij aan te moedigen en instructies geven hoe ik de hengel moest binnen halen. Uiteindelijk kwam er een pomfish boven water, met zilvergrijs en blauw. Dus wij waren zelf nogal verbijsterd dat wij dat binnen gehaald hadden. Een nieuwe ervaring voor ons dus, om het zo maar eens te zeggen;) Ongeveer 10 minuten later ving Jorine een makreel, ons diner was binnen. Maar omdat de staf ook nog moest eten, wilde Greg nog even doorgaan. Hij ging ook snorkelen, gewapend met een soort geweer. Onder water schoot hij dan de vissen met een soort haak. Heel apart om te zien, maar wel effectief;) We kwamen op de plek waar we konden snorkelen. Leuk om ineens oog in oog te staan met die vissen met alle denkbare kleuren, dat was echt mooi! De terugweg was ook een belevenis op zich. We zagen een dolfijn half boven water komen. Dus we waren al helemaal verbaasd dat we die zagen. Maar het bleef niet bij een; er kwamen er steeds meer, ze waren samen op een groep vissen aan het jagen. Dus ze kwamen heel vaak boven water met sprongen, heel gaaf om te zien. Als een vis voor dolfijnen op de vlucht is, springt die ook sprongen uit het water, en daarachter die dolfijn. Een keer kwam zo’n vis regelrecht op onze boot af, dus Greg zei dat ze onze boot om zouden kunnen gooien als we hen zouden storen! Dat was een leuke spanning;) Hij had dit gebeuren nog nooit gezien zei hij, terwijl hij hier al 5 jaar woont. Het was dus echt een zeldzaamheid wat we meemaakten; echt amazing! Even later lagen de vissen op ons bord, echt leuk om te eten wat je zelf gevangen hebt;) We sliepen geweldig in onze hut, ondanks een paar onderbrekingen waarbij je dan direct klaarwakker bent door al die geluiden in het bos;) De volgende dag zijn we gaan zwemmen en zonnen, zwemmen en zonnen, en huiswaarts gegaan. In dat laatste zullen we ons de volgende keer toch moeten inperken, want thuisgekomen ontdekten we allemaal een soort verkleuring die we liever in een andere tint hadden willen zien;) Maar we zijn nog nooit eerder verbrand, dus ook dit moeten we door trial en error leren. Nu kunnen we er in ieder geval weer even tegenaan in de nieuwe week!

Warm greetings from Sierra Leone!