Hallo allemaal!

Het eerste bericht uit Sierra Leone! We zijn hier inmiddels precies een dag (gisteren om half elf kwamen we aan) maar het lijkt alsof we er al een week zijn, qua belevenissen;)
Zaterdag stapten we in het vliegtuig, voor mij de eerste keer en een hele ervaring op zich! Vooral het stijgen en landen was erg leukJ In het vliegtuig was het erg gezellig, vooral gezinnen met kinderen die op familiebezoek gingen. Na 4 uur wachten in Casablanca stapten we in het volgende vliegtuig en kwamen om half 6 aan, daar was het half 5. Toen we het vliegtuig uitstapten, kwam de hitte ons tegemoed. De eerste kennismaking met Sierra Leone, en nu weet ik uit ervaring dat het echt zo blijft;) We werden uit de rij gehaald en in een soort kamer gezet wat wij vonden lijken op een VIP kamer. Onze paspoorten werden ingenomen en het duurde een hele tijd, dus we werden al wat wantrouwig. Maar degene die onze paspoorten had ingenomen, werkte daar en toen ze terug kwam, hielp ze (en drie anderen die ze daarbij inschakelde) ons met de bagage en mochten we gelijk doorlopen. We stapten in de auto van pastor Titus Williams, en reden naar de boot. Het was nog donker, maar we signaleerden de eerste palmboom hier;) Veel mensen waren al onderweg, ze houden rekening met minstens een uur looptijd. Op de boot was het een enorme drukte van mensen met veel bagage of koopwaar. Alles dragen ze op hun hoofd, blijft leuk om te zien.
In Freetown reden we naar het huis van Cecilia. De rit er naartoe was indrukwekkend. De huizen, de mensen en hun kleding, het verkeer, alles. Daarin zie je vooral de armoede. Bijvoorbeeld een half ingestort huis van golfplaten, en dan zitten daar ook nog mensen voor. Je kunt je niet voorstellen welke huizen hier nog bewoond worden. Verder is de natuur erg mooi, met bomen met grote bladeren, of roze bloemen, en palmbomen. Wat ons ook opviel, is hoeveel mensen gewoon relaxed met elkaar op een muur of tegen een boom zitten, voor hun huis, langs de weg. Dat ziet er wel gezellig uit. We kwamen uit bij het huis van Cecilia. Again, het was warm! In de kamers ook, en ineens drong ons de volheid van de drie maanden wel erg goed door;) Maar we ontmoetten hier een enthousiaste Stephanie, studente uit Den Haag, die hier al 5 weken woont, en vertelde wat ze allemaal al gedaan en gezien had, over de contacten met de mensen, de gezelligheid in het huis en dat ze eigenlijk nog geen zin had om naar huis te gaan. Dat gaf ons toch wel weer hoop;) Het is denk ik voor ons gewoon wennen aan het gebrek aan luxe zoals in de badkamer, je bureau, de watervoorziening, en natuurlijk wennen aan de warmte. Maar ik denk dat we hier wel mee leren omgaan. Het belangrijkste is: take it easy!
We moesten natuurlijk even onze draai vinden, en wisten niet goed wat we moesten doen. We waren te laat voor de kerkdienst van vandaag, en als we zouden gaan slapen, zouden we 's nachts weer minder goed kunnen slapen. Stephanie vertelde dat ze van plan was om naar het strand te gaan, we konden met haar mee. Dus dat hebben we gedaan, het was erg goed verblijven daar, om het zo maar eens te zeggenJ Toen we weer thuis kwamen, wilden we allemaal graag douchen om het stof van onderweg af te wassen. Maar toen kwam er geen water uit de kraan. Ik vroeg het aan Betsy (zusje van Cecilia) en die reageerde met ‘oh, I will take some for you', en kwam even later met een grote emmer water aan, waar een bakje in dreef. Wij konden douchen! Dus we hebben de eerste dag goed kennis gemaakt met het daily life van Afrika. Maar het is ons allemaal gelukt, en tja, de volgende dag wordt je toch weer vies;) We hebben gelijk onze eisen en gewoontes iets bijgesteld. That 's the way to survive:)

Groetjes,

Annemijn